Miejski portal informacyjny:
Pisz, Biała Piska, Orzysz, Ruciane-Nida

,,Pisz kiedyś i teraz,, - Stacja PKP

Pisz posiadał podobne zaplecze techniczne jak stacja w Orzyszu. Za dzisiejszym dworcem PKS znajdowała się pięciostanowiskowa parowozownia z obrotnicą i stacją nawęglania, po której pozostały betonowe "megality" (podpory żurawi węglowych) oraz budynek ukryty w krzakach. Szczególnie okazała jest tutejsza wieża ciśnień wraz z budynkami pomocniczymi i dwoma zabytkowymi żurawiami wodnymi (pamiętam jeszcze wodowania parowozów!). Po północnej stronie stacji wybudowano solidną rampę przeładunkową z obszernym placem i barakami magazynowymi. Druga, nieco mniejsza, znajduje się po stronie południowej, bliżej wyjazdu na Ełk (ul. Dworcowa). Ze stacji wychodziły trzy zasadnicze tory szlakowe: na Orzysz, Ruciane-Nidę oraz nietypowo wspólny tor na Ełk i Dłutowo. Od zasadniczych torów przejazdowych odchodziły także bocznice: na zachód do bindugi- małego portu na Pisie (tor równoległy do ełckiego), na teren cegielni (rozgałęzione za nastawnią zachodnią) oraz do parowozowni i stanowisk pobierania węgla (w rejonie wieży ciśnień). Być może bocznica do bindugi była pozostałością przygotowań do rozbudowy mostu pod drugi tor (odrębnie na Ełk i Dłutowo). Hipoteza prawdopodopobne o tyle, iż po obu stronach Pisy były dwu- i trzytorowe dojazdy! W miejscu obecnej bocznicy "Sklejki" funkcjonowała kolejka wąskotorowa obsługująca piskie zakłady drzewne. W okresie międzywojennym z węzła piskiego odjeżdżało codziennie kilkanaście par pociągów osobowych we wszystkich kierunkach, z najdłuższym kursem do Królewca przez Ruciane-Lidzbark-Cynty. Co ciekawe, w Niemczech już od 1934 roku rozpoczęto wprowdzanie do ruchu wagonów motorowych VT 137, które przejęły niemal caly ruch pasażerski na linii Olsztyn-Pisz-Elk. Dopiero wojenne ograniczenia (VT zabrano dla potrzeb Wehrmachtu) i braki paliw ropopochodnych zmusiły do powrotu trakcji parowej. Ówczesna tablica z rozkładem jazdy (1944 r.) mogłaby przyprawić dziś o zawrót głowy!!!/ starejuchy.pl/